ه غربه

می نشینی بر لب ایوانی در حیاط سکون اما تو ساکنی و محیط سیال .
در مقابل چشمانت رژه میروند و تو در تعجب هستی که این همه اشتباه داشتی ولی هیچ توجهی به آنها نکرده ای و لاجرم دایم به تکرار اشتباه مشغول بوده ای.
شاید اگر واقعا قادر به مشاهده این صحنه ها بودیم از گذر عمر به بهترین وجه استفاده میکردیم